öyle bir resim ki...

elimde ne bir kağıdım ne de rengarenk boya kalemlerim,renk cümbüşü yaşanan paletim var şuan.içimden bir resim yapmak geliyor.siyah beyaz olmayan,içinde çocukların olduğu.yaşlı insanlar,ayrılanlar,acı çekenler ama hepsini mutlu edeceğim bir obje var o resimde.ağlayan bir çocuğu güldürmek için pamuk şeker,yaşlı insanı gülümsetecek bir torun,acı çeken insanı mutlu edecek bir aşk.
bir yıl sona ermek üzere.düşününce bu yıl bir çok şey yaşandı.bazen güzel bazen çirkin günler ama sımsıkı sahip çıkmam gereken benim günlerimdi.yeni yılda ise tam bir belirsizlik var.istediğin gibi,resim yapar gibi yılların günlerini yaşamak mümkün değil!elimizden gelen sadece iyi düşüncelerle yeni yıla girmek.kimisi inanmış kırmızı don giyer,kimi kapısının önünde poşet içinde narı patlatır.ama herkesin istediği tek şey var ki yeni yıl daha güzel geçsin.
enerji yollamak lazımmış.her şey bu pozitif düşünürsek pozitif yaşanıtmış.inananlara lafım yok.çünkü bende inancım olmadan bir şeye inanmadan yaşayacak biri değilim.illa birine,bir şeye,tanrıya,Allah'a inanmam gerekiyor.bendeki güç sınırlı çünkü.güç almam için bana yeni yılda bir dolu kaynak ver diye dualarımı etmekteyim.gücüm yerine geldikçe çünkü güzel günlerimin sayısı artacak.
ben resim çizemem!insan resmi yapmaya çalışsam ata benzer ama biliyorum ki o resim yapılacak ve o resimdekiler mutlu olacak.tek yapabildiğim insanları mutlu edebilmek.bu yeteneğimin öldüğüm güne kadar alınmasına izin vermeyeceğim.